Blogs

Editor’s Note Muriël: Corona Corona Corona

Oké tijd om even met de billen bloot te gaan. Ik vind het zwaar en eigenlijk zou ik nu een scheldwoord willen gebruiken, maar laat ik me inhouden ;-). De vorige lockdown was heftig en toen deze achter de rug was, riep ik dat ik dit nooit maar dan ook nooit meer wilde meemaken. Maar daar zitten we dan weer met z’n allen thuis. En oh wat zou ik graag willen zeggen dat ik er van geniet en dat het allemaal soepel verloopt, maar man man man wat is het een uitdaging en wat ben ik er klaar mee.

Het lockdown leven van een alleenstaande moeder en zzp’er gaat (in mijn geval) niet over rozen. Ik vraag me echt 100 keer per dag waar we met z’n allen in godsnaam in zijn beland. Als ik tv kijk en ik zie mensen elkaar de hand schudden, vind ik dat gek en als ze dan ook nog eens gezellig op een feestje staan, lijkt het als of ik een of andere vage science fiction film kijk. Wie had een jaar geleden kunnen bedenken dat we nu in zo’n rare wereld zouden leven.

Het is ook zo’n rollercoaster aan gevoelens. Herken je dit? Het ene moment denk ik: mwah wel prima in onze Netflix bubbel en het volgende moment wil ik NU de kroeg in voor heel veel Gin Tonic, en weer een volgend moment voelt alles hopeloos en vraag ik me af of het ooit nog goedkomt. Ook maak ik me zorgen om de kinderen, want die zijn gewoon echt anders. Ze zitten zichzelf en elkaar in de weg, en ze vinden mij het ene moment de stomste van de wereld en het andere moment hangen ze non stop aan me. Volgens mij kan ik inmiddels een boek schrijven over de afgelopen tijd, maar laat ik beginnen met een aantal grappige, lieve en ietwat bizarre momenten en situaties van de afgelopen tijd:

• Over de eerste lockdown gaan we het niet eens meer hebben, want die heb ik verdrongen. Oké 1 dingetje: de zon scheen en wat was dat fijn.
• Puberstreken een Corona symptoom? Livia is 9 jaar en voor zover ik weet begint het puberen pas rond 11 jaar, maar deze meid staat nu al vol aan. Ze gebruikt woorden waar ik nog nooit van heb gehoord, ze heeft besloten in een stad te gaan wonen als ze oud genoeg is en ze is brutaal… Niet normaal. Ik sta serieus soms met mijn mond vol tanden. Gisteravond zei ik iets verkeerd en zei ze: “gaaast serieus?!”
• Luan daarentegen lijkt wel kinderlijker te worden. Hij hangt meer aan me en wilt niet meer in zijn eigen bed slapen. Hij heeft ook opeens driftbuien en dat ben ik zo niet van hem gewend.
• Vanmorgen waren er twee mannen over de vloer in verband met een wc die steeds overstroomt. Stiekem vond ik het wel gezellig dat ik weer even met grote mensen kon praten en de kids vonden het ook leuk om even te laten zien hoe bijdehand, stoer en vervelend ze kunnen zijn. Normaal waren ze zo mak als een lammetje als er vreemden over de vloer kwamen, maar nu trokken ze alle registers open. Gelukkig konden de beste mannen er om lachen, maar ik gok dat ze blij waren dat ze weer weg konden.
• Door alle riool perikelen was ik vanmorgen Luan zijn zoom momentje vergeten. 15 minuten te laat kwam ik erachter dat ze al begonnen waren. Luan liep nog in zijn pyjama en ik was ook nog niet verder gekomen dan tanden poetsen. Snel wat kleren aan en hop de meeting joinen. Zulke momenten voel ik me echt even een slechte moeder, maar het lukt me steeds beter om dit los te laten. Volgens mij is er geen moeder die het allemaal op de rit heeft nu en anders liegen ze ;-).
• Mama, MAMA, mamaaaaa. Als ze bij hun vader zijn, hoor ik dit zelfs nog in mijn hoofd.
• De meeste mama’s gaan over eten. Mama ik heb honger, mama mag ik een broodje, mama zullen we snoep halen, mama wat eten we vanavond?
• Er zijn ook echt wel leuke momenten. Heel veel zelfs. Lekker rustig met elkaar wakker worden en niet die vervelende ochtendspits. De gesprekken met Livia die steeds leuker worden. We kunnen eindeloos kletsen over meidendingen. Luan die nog meer geniet als een vriendje komt spelen. En de lieverd komt me om de 10 minuten een kus en een knuffel geven. De trotste gezichtjes als ze een schoolopdracht goed hebben afgerond is ook onbetaalbaar.

Nog minimaal 1,5 week te gaan en ik ga me proberen te focussen op de leuke momenten en heel hard te lachen om de bizarre momenten. Ik durf te wedden dat ik ze uiteindelijk weer met tranen in mijn ogen naar school breng om ze vervolgens te missen en niet kan wachten tot ik ze weer kan ophalen.

Hoe ga jij? Ik ben benieuwd naar jullie lockdown struggles en natuurlijk ook de fijne momenten. Gedeelde smart is halve smart, dus kom maar op. Op Instagram vind je een story waarin je jouw momenten kunt delen.

Liefs,

Muriël